Söylenecek Son Bir Cümle Var…

Yok olmanın eşiğine gelen dünyanın otasında sadece Türkler kaldığında kıyamet kopacaktır diye bir yazı okumuştum gerçekliğinden pek emin olmayarak. Gerçek de olsa sanırım o zamalarda ben dünyada olmayacağımdan, yani cehennemin dibinde olacağımdan, pek bi sorun olmayacak gibi :) Ama şu üstteki cümleden de anlaşılacağı gibi millet dünyanın sonunu bulacak ve millet fezaya doğru giderken bize el sallayacak. Biz gene teknolojisiz kalıyoruz yani. Standart Türk beyin göçü :)

Ama geçen şunu anladım. Bazen ölümün eşiğine de gelsen söyleyeceğin son bir cümle kalıyor. Popona pamuk tıkanmadan önce -yani bi ışık görmeden önce- söyleyeceğin bir cümle elbet olacak. Bu “kekeke” de olabilir “Eşhedü” ile başlayıp asla bitiremediğin bir Kelime-i Şehadet de olabilir. Ama asla bilemezsin nasıl bir biçimde biteceğini, tabii intihar girişiminde başarılı olmazsan.

Bu birşey anlatmaya çalışıp doğru cümleyi bulamadığım bu yazıyı sanırım dün akşam dedemi kaybetme safhasına kadar gelmişken kurtarmış olmanın getirdiği ve daha çıkamadığım şoktan yazamadım. Neyse aklım toplanınca daha doğru bir şekilde yazarım.

Selametle.