Gene Yazasım Geldi…

Bu gecenin heyecanındaki adrenalini atamıyorum bir türlü :D Gene yazasım geldi :) Ama bu seferki daha değişik birşey. DeminMessenger Programındaydım. Çoklu bir konuşma içerisinde ne olduğunu anlamadan çıktı iki kişide. Hani demin de dedim ya insanları kırmak güzel birşey değildir diye aynen oldu işte :( İnsanın aklına ne gelirse başına da o gelirmiş. Sanırım bir taraf diğerini kırdı. Bilemiyorum tabiiki olayları. Güzel güzel konuşmayı beceremiyoruz ya da havada başka şeylerin kokusu var. Hoş burnum da bu aralar koku almıyor ya neyse :)

İnsan psikolojisi okuyanlar ya da çok dert dinlemiş bu konuda benim gibi “tecrübeli” olan arkadaşlarım, abilerim bilirler anlayış göstermek gerektiğini. Niran Ünsal’dan Helal Et şarkısını dinlerken yazmak geldi aklıma. Aslında bir aşk şarkısı bu. Ama arada bir hüzün getiriyor, yazasım geliyor.

Kırıyoruz, evet kırıyoruz her gün birbirimizi. Ne olursa olsun anlamadan, bilerek, bilmeyerek ya da istemesek te oluyor bunlar. Kendi düşüncelerimde böyle bu işler.

Yürütemeyeceğimiz şeylerde inat ediyoruz, insanları kırıyoruz ya da “ya olmazsa olmaz” diyoruz gene kırıyoruz. Yada “olur be abi!” diyoruz atılıyoruz, yapıyoruz da yaparken gene kırıyoruz birilerini. Ha diyeceksiniz şimdi “lem ne kötü düşünen bi adamsın” ama bana gösterin kırmadığınız – ya da kırmadığınızı sandığınız- birini, çıkartayım içindeki kırgınlığı. Sevgiyle çözülmüyor, içine atınca da olmuyor. Konuşmak gerek…

Selametle…