Siz bu yazıyı büyük ihtimalle duamı edip uyuduktan sonra okuyacaksınız. Ben bu yazıyı, şu birkaç satırı yazmak için saatlerimi harcadım… 1 Sene önce, tam da bugün, hatta bu günün akşam saatlerinde kaybettik Davut’u. Şahsen hiç tanışmadım, ancak güzel bir akşamda, onun için hazırladığımız destekvari videoda deli gibi bir şekilde oynadım. Sırf destek için. Sırf ben de atom karıncam yeğenimi, kuzenimi -teyze çocuğuna vb. ne deniyorsa artık- kanser illetinden kaybettiğim için. Ve arkadaşlığın, dostluğun ölmediğini anlatmak için….
5 Kasımlara “V for Vendetta” derdik 2006 yılından beri, filmin etkisiyle. Ama artık 5 Kasımlar Davut için… Bugün ona yakın olanlar, ailesi, eşi dostu için acı bir gün. Benden daha yakın olabilecek olanlar benden de baş sağlığı götürsün ailesine. En azından benim kuramayacağım kadar düzgün cümleler kursunlar iyi dileklerim için ya da ne denirse işte.
Kuracak cümleler yok bugün ve Nisan aylarında benim için. Düzgün düşünmek diye birşey kalmıyor, gencecik yaşamlar elden gittikten sonra…
Sen yukarıda, cennette gez eğlen Davut, bir gün elbet görüşeceğiz. Tabii yanına gelebilecek kadar şansıylsak…
Yatmadan duam seninle ve atom karıncamla olacak Davut… İkinizde huzur içinde, mutlu mesud olun yukarıda…
Amin.
Selametle…