Saçmalıklarla Uğraşmaktan Sıkılan Adam!

Hani bir laf vardı, “Bir ben var benden içeri” diye. Hep anlamını kendi içinde bulmaya çalışanlardan biriyim. Benden içeride bir ben daha varmıdır/olmalımıdır/olabilme olasılığı kaç kare küptür? İşte bu sorunun muammalığından da sıkıldım. Başlıktaki sıkılgan ruhlu görünen ama bir o kadar cürretkar takılabilen, hafif duygusal, hafif küpe taktığı için mutlu, hafif insanlardan nefret edersecine tiksinmiş ama bi o kadar da insanlara bağımlı bir kişiliğe sahip olan adam da benim. Edebiyat parçalamaktan daha çok klavyedeki tuşlar üzerinde parmaklarımı serbest bırakmışlığımdır bu yazının yazılma sebebi.

Aslında ben başlıkları hep yazının gidişatına göre koyarım. Yani hep sonra yazarım başlıkları. Ama bu sefer en başta başlığı düşürdü parmaklarım. Belki de en doğru olanı budur. Üniversite dediler, kazandık gittik, bitiremedik ama olsun gene de güzel bi iki sene geçirmiş olduk. Askerlik dediler gittik yaptık. Bilgisayar başı diye yattığımızı sananlara da eyvallah dedik geçtik. İş dediler bulduk -ki en sevdiğim işteyim şu anda-, bu seferde hani SSK dediler. Ulen ona da hayhay dedik, çözeriz dedik. Küpe takmaya hevesliydim, gittim küpe aldım kulağımı deldirdim. Ona da illa cıngar yapacaklardı vazgeçirdim.

İnternet aleminde çığır açalım dedik kod yazmaya başladık gene. Yaptık, başardık bazı şeyleri. İnsanların ne kadar düşüncezi olduğunu anladım. Yani eski çalıştığım -askerden önceki mevzu yaklaşık 2 sene- yer ile kavgalı dövüşlü olduk. Kıskandılar. Ona da sesimizi çok çıkarmadık Allah’a havale ettik.

Ne kaldı geriye derken sevgimden de oldum. İnsanları geçtim, kız arkadaş edinmek için bile halim yok şuan. Hem yazacak mesajlardaki güzel cümlelerimi de sakladım, gömdüm. Kısacası Saçmalıklarla Uğraşmaktan sıkıldığımdan kendi özel hayatımı bile gömdüm…

Sıkıldım Ulan!