hikaye Arşiv

Darbe etkilerinin yavaş yavaş azalmaya başladığı ama başka şeylerin patlak verdiği 86 kışının çocuğuyum ben. Çetin geçen kış zamanı İstanbul’un Taşlı tarlasının bir meyvesiyim. Cadde çocuğuyum. Yanlış anlamayın hemen. Evimizin merdivenleri direkt caddeye iniyordu, bu söylem ondan. Çok sosyal...

Bazen öyle bir acı çığlık atar ki bedeniniz, aklınızın almayacağı ve hatta bunu düşünmek için sınırlarınızı bile zorlayamayacağınız kadar yüksek bir ses dalgası, bir patlama olur bu. Hüzünlü bir şarkının sizi alıp eski bir anıya götürmesinden bile daha beterdir....

Tek başına yolda devam ediyordum. Issız bir sokak veya geçit gördüğümde girmiyor, ne kadar ışıklı yol varsa oradan devam etmeye çalışıyordum. Evime kadar gidecektim ancak bütün geçmem gereken yollar ıssızdı, karanlıktı. Yolu çok uzatacağımı biliyordum. Ama elimden gelenin en...

Odanın içine girdiğimde zaten sarhoş konuma yaklaşmıştım ve bu sıcaklıkla pekala çok rahat bir şekilde uyuyabilirdim. Ama Esmeray beni bırakmayacaktı. Dün gece sarhoş ve sızmış halde, ne yaptığımı hatırlamadan geceyi geçirmek ve sabah bir şokla uyanmak yetmiyormuş gibi şimdi...

Sola Doğru döndüğümde yolun daha da karanlık bir hal aldığını gördüm. Bu anlamsızlığımın benliğimden mi yoksa havanın karanlık olarak görünmesinden mi kaynaklandığını hâlâ anlayabilmiş değilim. Bu kadar yorucu hayat tecrübesinden sonra 24 yılın vermiş olduğu olgunluğu kullanmanın vakti geldi...